De oude Hyves
Ik volg het nieuws niet, ik kijk geen televisie, ik lees de krant niet maar ik zat in de klas (ja, ja) en Gwen zei: yo Anni, Hyves gaat sluiten. Ik vond het raar, want Hyves was, zeg maar, mijn jeugd. Hyves was de eerste social media waarbij ik was aangesloten, Hyves was de shit, Hyves was altijd daar wanneer ik het nodig had, want ik was op die manier nooit alleen. De site waar ik me stiekem bij aanmeldde toen ik acht was, want ik mocht het niet van mama.
Dit is waarom Hyves geweldig was (en waarom mijn Hyves-tijd geweldig was):
1. Krabbels, alles waarvoor ik het deed, natuurlijk. En die vreselijke emoticons. :marlinde: :banana:
Deze krabbel is van mijn broertje. Volg hem op Twitter, hij is hilarisch: @broertjevananni.
2. Op Hyves had ik wél vrienden.
(Grapje, hoor)
3. Je kon je aansluiten bij zogenaamde Hyves. Ik zat natuurlijk bij de "Ik druk 9208305728 op het knopje bij het zebrapad" (of zoiets) Hyve en de "Ik draag, doe en zeg wat ik wil!" Hyve, want ik was een opstandige opkomende puber emo Hyver. Je Hyves gaven natuurlijk wel je interesses en zo aan en dat bepaald wel of je cool bent of niet. Duh. Dus je moest je ook aansluiten bij Hyves met fans van een bepaalde band die je niet eens luisterde.
4. Hyves gaf aan hoe vaak je was bekeken en hoe vaak je foto's waren bekeken. Mijn foto's waren altijd meer dan duizend keer bekeken en mijn profiel meer dan vijftigduizend keer. Wat voelde ik mij mega famous, zeg.
5. Hyves was een plek waar emo's elkaar konden ontmoeten, want er werden zogenaamde meetings georganiseerd. En daar ging ik als elfjarig meisje heen.
6. Besloten Hyves. Van die WE ARE PERFECT BE JEALOUS Hyves waar je alleen in mocht als je "mooi" was. Ik zat in de meeste bekende en wooooow wat voelde ik me vet gaaf blits cool.
7. Je had een geheel eigen profiel. Je pimp moest je elke week veranderen om cool te blijven en ik vond het geweldig om 'm elke week te "pimpen". Ook moest je vaak je naam veranderen. Mijn naam was annoying Anni, maar vaak werd het ook iets van A N N I, of || ANNI ||, of anniehpannieh~, of zo. Iets wat ik mis bij Facebook. Denk ik.
8. Om bij de emo scene te horen moest je ook elke week een nieuwe profielfoto hebben. Elke week had ik fotoshoot met mezelf met de gedachte: ik móet een nieuwe foto voor Hyves!
9. Ik ontmoette mijn eerste vriendje (die overigens ook emo was, m e g a cool dus) via Hyves. Ik kreeg ook vet vaak vriendschapsverzoeken van mooie emo-jochies, ik had ook bijna tweeduizend vrienden op een gegeven moment, dus jongens waren er genoeg !!!!!!!!111!111!!!11!1
10. R+R=back.
Nu een overzichtje van mijn Hyves-tijd in foto's:
Deze nam ik toen ik net Hyves had. Ik was hier negen en toen rockte ik m'n emo haar hard. Groetjes.
HIER WAS IK ECHT HÉÉL ERG EMO (en elf jaar, overigens).
Mijn eerste meeting ergens in januari toen ik elf was. Ik ben de sukkel met het rode blousje.
Dit was zó leuk. Met deze foto was ik de profielfoto van een van de besloten groepen. Trots als een aap (wat was die uitdrukking ook alweer?). Hier was ik twaalf en noemde ik mezelf een scene kid, maar ik was gewoon een stomme emo.
Vreselijke make-up. Hier was ik dertien.
Ik was al best vroeg klaar met Hyves. Toen ik twaalf was, was ik al aan de Twitter (annoyingAnni was mijn gebruikersnaam toen, want ja, dat was tenslotte mijn emonaam) en Facebook (om spelletjes te spelen met mijn nicht, en nee, maak je geen zorgen, ik speelde geen Farmville). Maar Hyves was wel mijn favoriete site, hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten