Babbi's

Soms, dan loop je met Tom door de stad en zie je een klein, dik kindje van ruim een jaar in een roze onesie die vol op haar gezicht valt. En nee, dat is niet zielig, dat is schattig. En op dat soort momenten wil je gewoon een babbi om het te kleden in een roze onesie en elke dag vol op haar gezicht te zien vallen, omdat het schattig is. Soms, dan zie ik dochtertjes van vaders met tatoeages op Instagram, gekleed in gescheurde leggings en mini leren jasjes. En op dat soort momenten wil ik ook gewoon een babbi, want dat is zó lief dat ik niet kan stoppen met schreeuwen. Soms, dan zit je in de metro in Londen (als je geluk hebt dan, want die dingen zijn altijd propvol) en hoor je een kindje van drie jaar brabbelen in het Brits. En dan smelt je. Soms, dan bevalt een vriendin van je eigen leeftijd van babbi Fay en wil je zelf zó graag een babbi dat je een lijstje met jongensnamen in de notities van je iPhone (die nog steeds belachelijk lelijk is omdat je iOS 7 niet hebt geïnstalleerd) gaat samenstellen, want jongensnamen zijn toch zo veel leuker dan meisjesnamen.

Maar dat is soms. Want eigenlijk moet ik echt niet denken aan babbi's. En eigenlijk is de lijst met jongensnamen voor mijn toekomstige babbi, een lijst met jongensnamen voor een eventueel ongelukje (maar laten we hopen van niet).